Do powszechnie stosowanych w rolnictwie nawozów organicznych, oprócz nawozów naturalnych pochodzenia zwierzęcego należą komposty, słoma i resztki pożniwne, a także nawozy zielone.

Kompost jako nawóz może mieć w składzie odpady gospodarskie jak zielone chwasty (bez nasion), plewy, łęty, liście, torf. Pryzmę kompostową przesypuje się warstwami ziemi z dodatkiem nawozów mineralnych, wapniowych, a następnie w ciągu roku lub dwóch polewa się gnojówką lub gnojowicą i wodą. Masę kompostową należy przerabiać kilka razy. Do stosowania jako nawóz nadaje się gdy masa jest sypka, jednolita. Kompost z roślin szybko się rozkładających (do 1 roku) stosuje się głównie pod warzywa i rośliny okopowe w dawkach 10-30 t/ha. Kompostem z roślinności rozkładającej się ok. 2 lata, najczęściej nawozimy trwałe użytki zielone i uprawy polowe, w dawkach 30 do 40 ton/ha. Materiał z chwastów z nasionami kompostujemy osobno do czasu braku kiełkowania nasion. Przeciętny skład nawozowy w 1 tonie kompostu wynosi 3 kg azotu, 2 kg fosforu (P₂O₅) i 4 kg potasu (K₂O).

Słoma jako nawóz organiczny, którego pozyskujemy w ilościach 3 do 6 t/ha, głównie ze zbóż ozimych lub rzepaku ma zastosowanie w gospodarstwach bez produkcji zwierzęcej. Należy spełnić kilka zasad agrotechnicznych jej stosowania. Słoma musi być pocięta i równomiernie rozrzucona na polu. Wraz ze słomą, w celu dobrego procesu rozkładu słomy, należy zastosować ok. 10 kg azotu/tonę z nawozów mineralnych np. saletry amonowej lub gnojówki czy gnojowicy (5 m³/tonę). Pole nawożone powinno być niezachwaszczone, zwłaszcza perzem.

Nawozy zielone i resztki pożniwne – to często stosowane nawozy, które mają równocześnie rolę przerywania monokultury zbóż w płodozmianie ze względów fitosanitarnych lub jako okrywa zimowa gleb. Najczęściej są to poplony ścierniskowe i ozime z roślin motylkowych, krzyżowych, facelii, gryki. Na glebach słabych, niekiedy w plonie głównym, sieje się seradelę i łubiny na przyoranie. Największą wartość poplonową i z resztek pożniwnych pozostawiają rośliny motylkowe.