W gminie Lądek rzepak ozimy uprawia się na powierzchni  około 270 ha. Przeciętnie są to kilku hektarowe plantacje tej rośliny. W tym roku siewy odbyły się w terminie. Temperatura, wilgotność w czasie siewów były optymalne, dlatego zanotowano dobre wschody. Obecny stan upraw rzepaku jest również dobry. Podczas lustracji plantacji nie zanotowano zbyt dużej liczby szkodników. Miejscami spotka się niewielkie ślady żerowania tantnisia krzyżowiaczka w postaci wygryzionej spodniej strony liści i okrągłych otworków w blaszkach liściowych oraz bardzo nieliczne mszyce. Nie spotyka się śladów żerowania śmietki kapuścianej czy pchełek, które należą również do jesiennych szkodników rzepaku ozimego. Należy pamiętać, że przestrzeganie podstawowych zaleceń agrotechnicznych tj. unikanie upraw rzepaku po rzepaku, usuwanie chwastów i resztek pożniwnych, prawidłowo wykonana podorywka i orka przyczyniają się do ograniczania występowania szkodników w rzepaku.

Jeżeli chodzi o choroby, to obecnie nie zaobserwowano niepokojących widocznych objawów na roślinach rzepaku. Należy zauważyć, że najlepiej jest ograniczać występowanie chorób poprzez stosowanie metody integrowanej ochrony roślin rzepaku ozimego. Najważniejsze z nich to właściwy płodozmian, nawożenie, niszczenie resztek pożniwnych, optymalny termin siewu, zaprawianie nasion. Jeżeli te zabiegi zastosowano, a warunki pogodowe sprzyjają rozwojowi chorób należy zastosować profilaktycznie środek chemiczny. Najczęściej spotykanym obecnie agrofagiem na plantacjach rzepaku ozimego są chwasty. Często spotyka się je w takiej liczbie, że stanowią realne zagrożenie dla plonu rzepaku. Na plantacjach, gdzie rzepak siany jest po sobie najczęściej występują rumiany, rumianki, chaber, maruna a także ostrożnie i fiołki. Powszechnie występuje komosa biała, bodziszek drobny, gwiazdnica pospolita, jasnoty, tasznik czy rdesty. Chwasty nie zwalczane jesienią zabierają roślinom uprawnym wodę, składniki pokarmowe i światło. Przyczyniają się do obniżki plonu, ponieważ skuteczność zwalczania herbicydami wyrośniętych chwastów na wiosnę jest ograniczona. Ograniczanie występowania szkodników, chorób i chwastów należy prowadzić metodami integrowanymi do których należą: prawidłowo wykonane zabiegi agrotechniczne, mechaniczne oraz zabiegi chemiczne.