Energia słoneczna zaczęła być wykorzystywana już bardzo dawno temu, wcześniej niż energia wiatru lub wody.  Do korzystania z energii światła nie były potrzebne jakiekolwiek inne urządzenia mechaniczne.

Ludzie pierwotni posługiwali się nią do suszenia mięsa, ryb, owoców, drewna i glinianych cegieł.

W Polsce pierwsze prace naukowe poświęcone wykorzystaniu energii słońca powstały w latach 1941-1944. Jednak dopiero w 1973 roku zaprezentowano pierwsze działające kolektory słoneczne.

Rozwój rynku kolektorów słonecznych nastąpił w Polsce dopiero z końcem lat 90-tych XX wieku. Rejonizacja energii słonecznej w Polsce jest niewielka. Najwyższe nasłonecznienie wynoszące ok. 1050kWh/m2/rok posiada południowa część województwa lubelskiego. W centralnej Polsce nasłonecznienie waha się od 1022-1048kWh/m2/rok.

Najniższe nasłonecznienie wynoszące poniżej 1000kWh/m2/rok występuje na północy Polski, w centralnej części województwa śląskiego, południowej części woj. dolnośląskiego oraz południowej części Podkarpacia.

W województwie wielkopolskim nasłonecznienie wynosi średnio w ciągu roku ok. 1600 godzin i jest mniej intensywne w okresie jesienno-zimowym. Dla terenu Wielkopolski wartości uzyskiwanej energii (przy optymalnie nachylonej płaszczyźnie pochłaniającej) zawierają się w przedziale od niespełna 1150 kWh/m2/rok na południowych krańcach województwa, do 1185 kWh/m2/rok na północy. W Wielkopolsce energia słoneczna w okresie wiosenno – letnim jest dobrym źródłem ciepła dla odbiorców sezonowych.

Możemy ją wykorzystać w obiektach do podgrzewania ciepłej wody lub wykorzystać przemianę energii promieniowania.

Wystarczy sobie uświadomić, że odpowiednio wykorzystana energia słoneczna docierająca do nas w ciągu minuty, pokryłaby roczne zapotrzebowanie na energię całej planety!