14 listopada 2018

Szkodnik rzepaku – pchełka rzepakowa

Napisane przez Wacław Biadała

Szkodnik rzepaku – pchełka rzepakowa

 Pchełka rzepakowa (Psylliodes chrysocephala L.) jest owadem występującym powszechnie na terenie całego kraju. Larwy żerują na różnych gatunkach roślin z rodziny kapustowatych takich jak: kapusta, brokuł, rzepak, gorczyca polna czy rzodkiew świrzepa.

Gatunek ten w ciągu roku rozwija jedno pokolenie. Larwy zimują w roślinach rzepaku. W glebie pod koniec kwietnia do czerwca następuje przepoczwarczenie larw. Następuje wylot młodych chrząszczy, które po krótkim okresie żerowania zapadają w diapauzę aż do jesieni. Od września spotykamy chrząszcze na rzepaku ozimym, gdzie samice składają jaja w glebie na głębokość 1 – 2 cm. Młode larwy wchodzą na roślinę, wgryzają się do ogonków liściowych i przechodzą do pędu głównego.

 Larwa ma długość 6 – 7 mm, jest brudnobiała, z ciemnobrunatną głową. Ciało ma pokryte owłosieniem z ciemnymi plamkami. Ma trzy pary odnóży tułowiowych, a na odwłoku skierowane ku górze są 2 kolce.  Wygryzają i drążą korytarze w głównych nerwach liści, ogonkach liściowych i pędach. W wyniku czego rośliny są podatniejsze na przemarzanie i choroby.

Osobnik dorosły to chrząszcz wielkości 3-4 mm, podłużnie owalny. Jest czarnoniebieski lub czarnozielony, głowę ma z metalicznym połyskiem a czułki i odnóża częściowo brunatnoczerwone.  Zjadają blaszkę liściową wygryzając w nich otwory.  

Aby stwierdzić obecność larw należy prowadzić systematyczny monitoring upraw. Natomiast do stwierdzenia obecności chrząszczy na plantacji możemy wykorzystać  żółte naczynia. Próg ekonomicznej szkodliwości wynosi 3 chrząszcze na 1 mb rzędu roślin. W integrowanej ochronie roślin stosując metody agrotechniczne ograniczamy liczebność występujących szkodników na roślinach. Wśród metod tych wyróżniamy: izolację przestrzenną, wczesny siew nasion, zwiększenie normy wysiewu nasion. Metoda chemiczna to zaprawianie nasion oraz opryskiwanie roślin. Możemy zastosować przykładowe środki ochrony roślin po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości takie jak:

-   Decis Mega 50 EW – dawka 0,15 l/ha,

- Inazuma 130 WG – dawka 0,25 – 0,30 kg/ha,

- Lumiposa 625 FS – zaprawa nasienna – dawka 40 ml/500 tys nasion,

- Pilgro 100 SC – dawka 0,05 l/ha,

- Koron 100 SC – dawka 0,05 l/ha,

- Inpower 130 WG – dawka 0,25 – 0,30 kg/ha.

 

Główny doradca Wacław Biadała

Literatura

„ Atlas szkodników roślin rolniczych” – praca zbiorowa pod redakcją Pawła K. Beresia.

 

Czytany 1163 razy Ostatnio zmieniany 14 listopada 2018