Zioła uprawiane w ogrodzie charakteryzują się dużą różnorodnością, surowcami  leczniczymi lub przyprawowymi  mogą być ich różne części – kwiaty, liście, owoce, nasiona, kłącza i korzenie. Przystępując do zbioru każdego z gatunków roślin zielarskich, musimy orientować się, jakie są cechy surowca określające optymalny, czyli najkorzystniejszy termin zbioru dla roślin, olejkowych (np. mięta, rumianek, szałwia) najwłaściwszym okresem zbioru jest początek kwitnienia, kwiaty szeregu gatunków roślin zbieramy sukcesywnie w miarę rozkwitania, a liście przeważnie kilkakrotnie w miarę wzrostu roślin. Rośliny uprawiane na nasiona zbiera się po osiągnięciu dojrzałości nasion, a rośliny korzeniowe — po zakończeniu wegetacji roślin — zwykle jesienią. Również pora dnia, w której zbieramy zioła, może mieć wpływ na późniejszą wartość surowca (surowiec pokryty rosą łatwo zagrzewa się, po czym zachodzą w nim niekorzystne przemiany biochemiczne: ,w związku z czym w różnych porach dnia różna jest zawartość składników czynnych w danych organach roślin), należy pamiętać, że dla większości gatunków ziół najkorzystniejszą porą zbioru są godziny południowe i wczesne popołudniowe. Do zbioru (ścinania) ziół należy używać: sekatora, noża, nożyczek. Szereg roślin leczniczych i przyprawowych może być spożywana w stanie świeżym, inne trzeba utrwalać. Większość surowców zielarskich suszy się w celu ich utrwalenia. W warunkach domowych większość surowców suszy się w temperaturze 30-40°C, jedynie niektóre surowce korzeniowe można suszyć w temperaturach nieco wyższych. Korzystne warunki dla suszenia ziół są na strychach lub w suszarniach powietrznych. Innymi sposobami utrwalania (konserwowania) ziół poza suszeniem może być ich zamrażanie, solenie lub umieszczanie w occie albo oliwie z oliwek. Tak utrwalone surowce użytkuje się wyłącznie w celach przyprawowych.

Źródło: Zioła i przyprawy z własnego ogródka. Piotr Matera .