Nawożenie zbóż jarych fosforem i potasem stosuje się przed wykonaniem uprawek przedsiewnych. Jedynie na glebach zwięzłych terenów równinnych o małych opadach jesienno-zimowych można je rozsiać przed wykonaniem orki zimowej .Wielkość dawki określa się z iloczynu plonu oczekiwanego i pobrania składnika pokarmowego na jednostkę plonu wraz z odpowiednią ilością słomy. W bilansie tym należy uwzględnić zasobność gleby w te składniki na podstawie analiz chemicznych gleby. Biorąc pod uwagę krótszy okres wegetacji oraz większą wrażliwość zbóż jarych na niedobór wody, należy stosować dawki fosforu i potasu nawet na stanowiskach zasobnych w te składniki. Najczęściej stosowanymi formami nawozów fosforowych są superfosfaty ( np. superfosfat potrójny zawierający 46% P2 O5) a z nawozów potasowych – sole potasowe ( np. sól potasowa zawierająca 60% K2O ).
Nawozy te mogą być mieszane i wysiewane łącznie. Należy pamiętać że miesza się tylko nawozy o podobnym uziarnieniu, tzn .granulowane z granulowanymi , a pyliste z pylistymi. Do przedsiewnego nawożenia zbóż jarych zaleca się stosować również nawozy wieloskładnikowe. Nawozy te mogą zawierać różne sumy składników (15-15-15). Polifoskę
15 można stosować w dawce do 400 kg. Po przedsiewnym stosowaniu wymienionego nawozu na stanowiskach dobrych i średnich nie jest potrzebne dodatkowe nawożenie azotem w formie saletry amonowej, saletrzaku lub mocznika w dawce 20-50 kgN/ha.
Azot jest składnikiem pokarmowym najbardziej wpływającym na wzrost i rozwój zbóż, przy czym niekorzystny jest jego niedobór , jak i nadmiar. Niedobór azotu hamuje wzrost, nadmiar powoduje zbyt intensywny wzrost masy wegetatywnej, opóźnia drewnienie tkanki mechanicznej przez co rośliny są bardziej podatne na wyleganie i porażane przez choroby grzybowe. Wielkość nawożenia azotem zależy głównie od zawartości azotu w glebie, przebiegu pogody( obfite opady zwiększają potrzeby) , warunków uprawy, przedplonu i spodziewanego plonu.
Podstawową dawkę azotu pod zboża ozime stosuje się w okresie wczesnej wiosny w celu uzyskania właściwej obsady roślin. Dawka ta powinna wynosić 40-60% całkowitej dawki azotu. Przy ustalaniu drugiej i trzeciej dawki nawozów wskazane jest wykonanie testu stanu odżywiania roślin azotem. Najstarszym testem jest oznaczenie w laboratorium zawartości azotu w całej masie nadziemnej zbóż. Próbki materiału roślinnego pobiera się w okresie między pełnym krzewieniem a początkiem strzelania w źdźbło
Dawki azotu do 50 kg N/ha stosuje się jednorazowo przed siewem zbóż jarych, natomiast dawki większe należy dzielić na części i około 60% dawki rozsiać przed siewem zboża, a pozostałą podać pogłównie na początku fazy strzelania w źdźbło ( nawóz sypki) lub w końcowym okresie tej fazy ( nawozy płynne).

Lech Berger