Gospodarstwo położone jest w północnej Wielkopolsce, niedaleko ujścia Drawy do Noteci i liczy sobie 27 ha. Składa się głównie z torfowych pastwisk i łąk oraz 17 krów rasy nizinnej czarno-białej, które przebywają w ponad 100-letniej oborze, unowocześnionej tak, jak tylko pozwalał na to sędziwy budynek. Na serowarnię zaadoptowany został jeden z budynków gospodarczych.

Rolnicy osiedlili się tu pod koniec lat 80, świeżo po studiach zootechnicznych na szczecińskiej Akademii Rolniczej. W 2006 roku Pani Beata wybrała się na tygodniowy kurs serowarstwa do gospodarstwa ekologicznego w Niemczech. Nauka u niemieckich rolników dała więcej niż lektura niejednej książki. Udało mi się zobaczyć i dokładnie poznać każdy etap powstania sera. Nie trzeba było się nigdzie spieszyć, mogłam wszystko dobrze zobaczyć. Codzienne robiłam zdjęcia i notatki, szczegółowe opisy receptur, czynności serowarskich. Po powrocie z kursu już wiedziałam co chcę robić u siebie w gospodarstwie – wspomina właścicielka.

Obecnie w gospodarstwie znajduje się : Kreuzer naturalny z ziołami, wędzony (z komina), twaróg tłusty, Cygier, eko gzik, masło, jogurt naturalny, zsiadłe mleko, maślanka serwatka kwasowa, śmietana.

W gospodarstwie nabiał wytwarzany jest z surowego mleka w temp. 39-40⁰C wtedy nie traci ono na jakości, zachowuje witaminy i enzymy.

Zwierzęta żywione są jak najbardziej naturalnie. Przez większą część roku przebywają na pastwisku i na łąkach przyległych do gospodarstwa, zimą żywione są sianem, śruta zbożową i otrębami. Żywimy nasze krowy tak jak szwajcarscy serowarzy, czyli to co dała natura. Wytwarzając sery nie można zwierząt karmić kiszonkami, bo wtedy istnieje duże ryzyko, że niepożądane bakterie z paszy przedostaną się do mleka i pogorszy się jego smak i jakość tłumaczy Pan Leszek.