|
Niemiecka „Energiewende” (prawo OZE – red.) wchodzi w nową fazę. Rada Federalna (Bundesrat) uchwaliła 11 lipca 2014 r. tak zwaną ustawę o energiach odnawialnych 2.0. Główne punkty reformy to w szczególności:
|
 |
| Foto: nachhaltigleben.de |
Funkcjonująca od roku 2000 i bazująca na systemie feed-in-tariffs (taryfy gwarantowanej – red.) niemiecka ustawa o energiach odnawialnych została gruntownie znowelizowana. Tak zwane OZE 2.0. narodziło się 22 stycznia bieżącego roku na zamku w Meseberg pod Berlinem podczas obrad niemieckiego rządu. Tego dnia przyjął on dokument dotyczący kluczowych zagadnień planowanej reformy. Niecałe siedem miesięcy później znowelizowana ustawa została uchwalona. Ma ona wejść w życie 1 sierpnia 2014 r.
Foto: e-world-essen.com
Dofinansowanie zgodnie z ustawą OZE 2012
Zgodnie z aktualnie funkcjonującym modelem operator instalacji OZE ma roszczenie o stałe, ustawowo określone wynagrodzenie za prąd wytworzony w instalacji OZE, który następnie został fizycznie wprowadzony do publicznej sieci przesyłowej.
Inaczej więc niż w polskim systemie certyfikatów nie ma rozdzielenia na zysk z fizycznej sprzedaży prądu oraz dodatkowy zysk ze sprzedaży zielonej energii, którym w Polsce jest sprzedaż zielonych certyfikatów. Operator instalacji OZE uzyskuje za sprzedany prąd jedną kwotę w ustalonej ustawowo wysokości. Kwota ta jest mu wypłacana przez operatora sieci, do której prąd ten został wtłoczony. Roszczenie operatora instalacji o wypłatę kwoty feed-in przysługuje przez okres 20 lat od dnia uruchomienia instalacji plus rok, w którym instalacja została uruchomiona. Wysokość roszczenia jest zależna od technologii oraz waha się w zależności od wielkości, miejsca posadowienia lub daty uruchomiania instalacji.
Koszty dofinansowania wsparcia energii odnawialnych obciążają odbiorców końcowych w formie opłaty OZE. Alternatywnie do roszczenia o stałe wynagrodzenie operator instalacji może zdecydować się na skorzystanie z opcji – zwolnionego z niemieckiej opłaty OZE – użytku na potrzeby własne oraz na – pod pewnymi warunkami dofinansowanej przez premię rynkową – sprzedaży bezpośredniej. Wysokość premii rynkowej stanowi różnicę pomiędzy stałym wynagrodzeniem ustawowym, a określaną miesięcznie średnią giełdową ceną prądu.
Od sierpnia 2014 dofinansowanie na zasadzie feed-in nie będzie już regułą.
Foto: energiegeschichte.de
Dofinansowanie zgodnie z ustawą OZE 2014 (OZE 2.0)
Od wejścia w życie nowej ustawy energia odnawialna w Niemczech będzie wspierana przez model sprzedaży bezpośredniej dofinansowany przez premię rynkową. Feed-in-tariffs będą jedynie wyjątkiem od tej reguły. Zmiana ta ma na celu osiągnięcie lepszej integracji energii odnawialnych z rynkiem.
Operatorzy nowych instalacji OZE będą od początku sierpnia 2014 w zasadzie zobowiązani do bezpośredniej sprzedaży prądu zgodnie z ogólnymi zasadami rynkowymi. Sprzedaży tej mogą oni dokonać samodzielnie lub za pomocą wyspecjalizowanego przedsiębiorstwa. Za zbyty prąd otrzymają oni od kupca wynegocjowaną cenę sprzedaży. Dodatkowo od operatora sieci, do której będą prąd wtłaczali otrzymają (zamiast jak dotychczasowej kwoty feed-in) premię rynkową.
Wysokość premii rynkowej będzie określana w odniesieniu do ustawowo określonej tzw. „zakładanej wartości”, która z grubsza odpowiada stałym taryfom (feed-in) określonym w ustawie OZE 2012. Premię rynkową będzie się więc obliczało odejmując od „zakładanej wartości” średnią giełdową cenę rynkową.
Założeniem ustawodawcy jest, aby dzięki wprowadzeniu premii rynkowej zminimalizować dla operatorów instalacji OZE różnicę pomiędzy ceną prądu osiągniętą poprzez jego sprzedaż na wolnym rynku, a (zdecydowanie bardziej atrakcyjną) wysokością dofinansowania, które otrzymałby operator instalacji OZE, gdyby jego zysk polegał na otrzymaniu stałego ustawowego wynagrodzenia, jak to miałoby miejsce w systemie feed-in. Jeśli operatorowi instalacji uda się sprzedać prąd za cenę wyższą niż średnia cena giełdowa, nie powoduje to obniżenia przysługującej mu premii rynkowej. Po wejściu reformy w życie wysokość „zakładanej wartości” będzie w uśrednieniu wynosiła 12 Ct/kWh (eurocentów za kWh).
Nową ustawą zostaną objęte wszystkie instalacje, które zostaną uruchomione po jej wejściu w życie.
Zobowiązanie do uczestnictwa w modelu sprzedaży bezpośredniej nie obejmie jednak na razie instalacji o mocy niższej niż 500 kW, a od roku 2016 – 100 kW. Instalacje te będą na zasadzie wyjątku mogły skorzystać z dofinansowania opartego na stałych stawkach feed-in, których wysokość będzie równa wysokości omówionej powyżej i uregulowanej przez nową ustawę „zakładanej wartości”.
Kolejny wyjątek od wsparcia OZE opartego na modelu sprzedaży bezpośredniej to awaryjne wsparcie feed-in. Będzie ono przyznawane w wyjątkowych przypadkach operatorom instalacji, którzy przejściowo nie będą mogli uczestniczyć w modelu sprzedaży bezpośredniej, np. z powodu upadłości przedsiębiorcy, za pomocą którego sprzedawali oni wytworzony prąd i to jedynie w wysokości 80 proc. „zakładanej wartości”.
Foto: e-politik.de
Ile mocy z OZE?
Poza reformą struktury wsparcia energii odnawialnych nowa ustawa o OZE zakłada także lepszą kontrolę osiągnięcia celów rozbudowy energii odnawialnych.
Wysokość wsparcia nowych instalacji OZE w Niemczech będzie jeszcze silniej niż dotychczas uzależniona od łącznego przyrostu zainstalowanej mocy w całym kraju. System tak zwanej „oddychającej pokrywki” oprócz fotowoltaiki będzie się dodatkowo rozciągał na biomasę i wiatr.
W wypadku energii z promieniowania słonecznego wzrost mocy zainstalowanej ma wynosić rocznie 2.500 MW brutto, wiatru na morzu 6.500 MW do roku 2020 oraz 15.000 MW do roku 2030, wiatru na lądzie rocznie 2.500 MW netto, a biomasy rocznie 100 MW. Jeśli te granice nie zostaną osiągnięte lub jeśli zostaną przekroczone, wówczas dofinansowanie dla nowych instalacji będzie odpowiednio malało lub wzrastało. Dla biomasy został przewidziany jedynie spadek wynagrodzenia w wypadku przekroczenia wskazanej granicy całkowitego rocznego przyrostu krajowego.
Zgodnie z założeniami ustawy przyrost mocy zainstalowanej ma następować dość szybko. W roku 2025 ogólny udział energii odnawialnych ma sięgać 40 do 45 proc., a w roku 2035 już 55 do 60 proc.
Foto: vdi-nachrichten.com
Opłata OZE
Kolejny kompleks zagadnień, którym nowela ustawy o OZE poświęca dużo uwagi, to zwolnienie przedsiębiorstw elektrochłonnych z opłaty OZE. Mówiąc w uproszczeniu, opłata OZE to koszty wsparcia energii odnawialnych, które powstają po stronie operatorów sieci (to oni bowiem wypłacają kwoty wsparcia OZE operatorom instalacji za wtłoczony do sieci zielony prąd), i które zostały w ramach ogólnokrajowego mechanizmu kompensacyjnego przekierowane na odbiorców końcowych. Opłata OZE nie jest więc podatkiem.
Od sierpnia 2014 r. elektrochłonne przedsiębiorstwa będą jeszcze bardziej niż dotychczas obciążone opłatą OZE. Do częściowego uiszczenia opłaty OZE będą także od wejścia w życie noweli zobowiązani niektórzy operatorzy instalacji zużywający wyprodukowany prąd na potrzeby własne.
Foto: elektroonline.pl
Przyszły model: aukcja
Ustawa OZE 2.0 to jedynie krok pośredni do kolejnej reformy. W przyszłości wysokość wsparcia energii odnawialnej będzie określana w drodze aukcji. System ten zostanie najpierw przetestowany na 400 MW wolno stojących instalacji fotowoltaicznych. Po podsumowaniu doświadczeń i wyciągnięciu wniosków z tego postępowania pilotażowego system aukcyjny zostanie wprowadzony także dla pozostałych technologii.
Model aukcyjny ma zacząć funkcjonować od roku 2017. Nowością jest, że przynajmniej pięć procent mocy ma zostać rozpisane na terenie całej Europy, o ile zostanie udokumentowany fizyczny przepływ prądu oraz będzie istniało odpowiednie międzynarodowe porozumienie gwarantujące w tym zakresie wzajemność.
Jak dokładnie będą wyglądały aukcje zostanie określone w rozporządzeniu. Ustawa OZE 2014 stwarza ku temu podstawę prawną. Oczekiwanie na OZE 3.0 zostało rozpoczęte.
Źródło: wnp.pl