Cielęta a wymogi wzajemnej zgodności

     Otrzymywanie przez rolników płatności bezpośrednich powiązane jest z obowiązkiem spełnienia przez gospodarstwo określonych przepisami wymogów.Są to wymogi wzajemnej zgodności (cross compliance), które wdrażane są kolejno etapami. Od 2013 roku będą obowiązywały wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt. Mają one zapewnić zwierzętom gospodarskim godne warunki bytowania, a zarazem poprawić stan ich zdrowia. Wymogi ogólne dotyczące tego zagadnienia zdefiniowane zostały w Dyrektywie Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 roku i dotyczą ochrony wszystkich zwierząt hodowlanych. Dodatkowe wymogi ustanawiające minimalne normy ochrony cieląt ujęte zostały w Dyrektywie Rady 2008/119/WE z dnia 18 grudnia 2008 roku. Polskie prawo dotyczące dobrostanu zwierząt w zakresie wymogów wzajemnej zgodności określa Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010r. ( Dz. U. Nr 56 poz. 344 oraz Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 (Dz. U. z 2003r. Nr 106, poz. 1002 z późn. zm.). W większości gospodarstw utrzymujących krowy mleczne wymogi te są już spełnione. W pozostałych należy dokonać niezbędnych zmian, ponieważ pozostało jeszcze sporo czasu na dostosowanie się. Warto to zrobić, gdyż nieprzestrzeganie przez rolników minimalnych wymagań określonych w ramach wzajemnej zgodności może skutkować sankcjami w postaci obniżenia kwot płatności.

Co rolnik powinien wiedzieć ????
 Cielęta, to młode zwierzęta z gatunku bydło domowe (bez względu na płeć), od urodzenia do ukończenia 6 miesiąca życia.

 Niezwłocznie po urodzeniu cielęta powinny otrzymać siarę, nie później jednak niż przed upływem 6 godzin od urodzenia.

 Zgodnie z wymogami wzajemnej zgodności, cielęta należy karmić minimum 2x dziennie, dostosować dietę do ich wieku, wagi i potrzeb fizjologicznych, a od drugiego tygodnia życia bezwzględnie należy pamiętać o swobodnym dostępie do wody. Woda musi spełniać wymagania zdatnej do spożycia przez ludzi.

 Dla cieląt powyżej 2 tygodnia życia – ilość włókna przyswajalnego musi wzrastać w dawce pokarmowej z 50 g w wieku 8 tygodni do 250 g w wieku 20 tygodni.

 Dawka pokarmowa powinna zawierać żelazo w ilości gwarantującej minimum 4,5 mmola hemoglobiny na litr krwi ( dużo żelaza zawiera siano z roślin motylkowych).
 Cielęta w wieku do 8 tygodni mogą być utrzymywane w pomieszczeniu inwentarskim dowolnie – w kojcach pojedynczych lub grupowych.

 Do 2 tygodnia życia rolnik ma obowiązek utrzymywania cieląt na ściółce.

 W okresie pojenia siarą najlepiej trzymać cielęta w klatkach pojedynczych (indywidualnych). Szerokość kojca powinna być co najmniej równa wysokości cielęcia w kłębie, zaś długość co najmniej równa jego całkowitej długości pomnożonej przez 1,1. W praktyce wymiary kojca powinny wynosić ok. 1,5 x 1,0 m.

 Indywidualne kojce dla cieląt muszą posiadać ściany ażurowe, umożliwiające cielętom wzajemny kontakt wzrokowy i dotykowy. Oznacza to, że przegrody między nimi nie mogą stanowić jednolitej trwałej ścianki. Jednolita ścianka przegradzająca kojce dopuszczalna jest w przypadku klatek stanowiących „ izolatkę" dla cieląt chorych itp. umieszczonych w niej na żądanie lekarza weterynarii.

 Nie mogą być utrzymywane na uwięzi, z wyjątkiem okresu ich pojenia nie przekraczającym jednej godziny lecz wyłącznie w przypadku wspólnego utrzymywania cieląt w kojcu grupowym.

 Cielętom nie wolno zakładać kagańców.

 Zabrania się utrzymywania cieląt powyżej 8 tygodnia życia w pojedynczych klatkach lub boksach, jednak przepis ten nie dotyczy gospodarstw rolnych, w których jednocześnie utrzymywanych jest mniej niż 6 cieląt.

 Od 8 tygodnia życia cielęta najlepiej utrzymywać w grupach wyrównanych wiekowo i wagowo. Dzięki grupowym kontaktom cielęta uczą się wzajemnie od siebie np. pobierania paszy treściwej i siana. Wolna powierzchnia przypadająca na 1 cielę (umożliwiająca swobodne obracanie się, kładzenie i wstawanie ) powinna wynosić:
- min. 1,5 m2/cielę wagi żywej poniżej 150 kg
- min. 1,7 m2/cielę wagi żywej od 150 do 220 kg
- min. 1,8 m2/cielę wagi żywej co najmniej 220 kg.

 W przypadku grupowego utrzymywania, konieczne jest zapewnienie cielętom jednoczesnego dostępu do paszy w tym samym czasie - o ile nie są żywione do woli lub z elektronicznych stacji żywieniowych.

 Podłoga w pomieszczeniach dla cieląt powinna być gładka, nie śliska, stabilna, twarda i równa. Miejsce do leżenia nie może negatywnie wpływać na zwierzęta, musi być suche, czyste i wygodne.

 Ściany, posadzki, przegrody w pomieszczeniu dla cieląt oraz karmidła, poidła i dodatkowe wyposażenie nie mogą być szkodliwe dla zwierząt i stwarzać możliwości urazów. Muszą być łatwe do czyszczenia i dezynfekcji.

 Pomieszczenia, w których przebywają cielęta muszą być czyste i higienicznie utrzymane oraz zabezpieczone przed dostępem much, owadów i gryzoni.

 Cielętom należy zapewnić właściwe oświetlenie. W pomieszczeniach dla cieląt natężenie oświetlenia powinno odpowiadać poziomowi oświetlenia w godz. 9.00-17.00. Oświetlenie może być zarówno naturalne jak również sztuczne. Odpowiedni poziom natężenia światła sztucznego (tj. 20 – 30 lx) zapewni się, jeśli na 1 m2 powierzchni podłogi (posadzki) przypada 2-4 W światła jarzeniowego lub 8 – 16 W światła żarowego. Przy oświetleniu naturalnym stosunek powierzchni otworów okiennych czy też świetlików do powierzchni podłogi powinien wynosić 1:18/20. W przypadku stosowania wyłącznie sztucznego oświetlenia, nie może być ono włączone przez całą dobę, ale również nie wolno trzymać cieląt przez cały czas w ciemności. Kiedy w pomieszczeniu nie ma oświetlenia sztucznego stałego, dla potrzeb doglądania umieszczonych w nich cieląt o każdej porze, konieczne jest oświetlenie przenośnie.

 W pomieszczeniach, w których utrzymuje się cielęta, obieg powietrza, stopień zapylenia, temperaturę , względną wilgotność powietrza i stężenie gazów utrzymuje się na poziomie nieszkodliwym dla zwierząt.

 Prawidłowo działająca wentylacja - jest podstawowym warunkiem utrzymania w normie szkodliwych domieszek gazów oraz zapewnia odpowiednią wilgotność i dopływ świeżego powietrza. Pozbawia także powietrze przykrej woni.

 W pomieszczeniach dla cieląt, maksymalne stężenie dwutlenku węgla nie powinno przekraczać 3000 ppm, siarkowodoru 5 ppm, amoniaku 20 ppm (próg wyczuwalności "nosowej" ok. 0,5 ppm).

Personel obsługujący cielęta musi posiadać odpowiednie kwalifikacje, które mogą wynikać z praktycznego doświadczenia nabytego przy pracy ze zwierzętami. Osoba taka powinna posiadać wiedzę w zakresie żywienia, pielęgnacji oraz bezpiecznego i przyjaznego obchodzenia się ze zwierzętami.

Dokumentację i informacje dotyczące leczenia i padnięć zwierząt należy przechowywać przez okres 5 lat.

Maria Rozwadowska
WODR Poznań