W uprawie na glebach piaszczystych, słabych V-VI klasy, łubin żółty jest spośród strączkowych rośliną bezkonkurencyjną. Łubin żółty należy do roślin uprawianych głównie na nasiona ,na zieloną masę , jako zielony nawóz na przyoranie oraz na paszę dla zwierząt. W uprawie na zieloną masę , w plonie głównym lub poplonie, wydaje wyższy plon niż saradela. W większym stopniu niż saradela wzbogaca glebę resztkami pożniwnymi w masę organiczną, NPK, Ca i w mikroelementy. Dostarczana treściwa pasza białkowa przez łubin żółty jest najbardziej skoncentrowana, zawiera 42 do 45 % białka. Śrutowane nasiona łubinu mogą zjadać wszystkie zwierzęta domowe. Dziś wszystkie zarejestrowane w Polsce odmiany łubinu żółtego są odmianami „słodkimi". Łubin żółty jest doskonały jako przedplon pod wszystkie rośliny w płodozmianie ,należy do rodziny strączkowych, a podrodziny motylkowatych. Łubin żółty ma korzeń palowy sięgający do 2 m. Na korzeniach powstają zgrubienia zwane brodawkami, które tworzą się pod wpływem bakterii wiążących azot z powietrza. Korzeń łubinu żółtego ma zdolność do uruchamiania trudniej rozpuszczalnych składników pokarmowych, a szczególnie fosforu.
Łubin żółty wymaga dużo ciepła, znosi temperaturę przy wschodach do – 8oC.Szkodliwe są w niskich temperaturach wiatry, które unosząc ziarenka piasku uszkadzają młode siewki. Nie znosi zbyt dużej zawartości wapna. Łubiny potrzebują gleb przewiewnych. Jego system korzeniowy nie rozwija się dobrze w glebie zbyt zbitej i niezawierającej powietrza lub na glebie podmokłej.
Azotu pod łubin żółty ani pogłównie, ani przed siewem nie stosuje się. Fosforu należy wysiać 50-70 kg (P2O5 )i potasu80-100 kg (K2O) na 1 ha. Stwierdzono że fosfor wpływa pozytywnie na dojrzewanie.
Ilość wysiewu zależy od masy 1000 nasion wysiewa się w takiej ilości, by na 1 m2 rosło 90-100 roślin tj. od 130-160 kg / ha. Na głębokość 3-4 cm, rozstawa siewu 20-25 cm ale dobre wyniki uzyskuje się stosując rozstawę zbożową,tzn.12,5 cm. Ważny zabieg to zaprawianie nasion zaprawą nasienną Funaben T w ilości 200 g/100 kg lub Sarfunem w ilości 250ml/100 kg nasion.
Podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym jest chemiczne zwalczanie chwastów bezpośrednio po siewie. Zalecane herbicydy to: Afalon 50 WP,Linnurex 50 WP,Stomp330 EC, Goltix WG.
Ochrona przed chorobami to konieczność zaprawiania nasion, zabieg ten zabezpiecza przed zgorzelami siewek. Najgroźniejszą chorobą jest antraknoza. Sprzyjające warunki to wysoka wilgotność powietrza i wysokie temperatury z chwilą wystąpienia pierwszych objawów choroby, nawet już w drugiej połowie maja, opryskiwać plantacje Gwarantem 500 SC lub Amistarem 250 SC. W zależności od nasilenia się choroby zbiegi powtarzać w odstępach 10-14 dniowych.
Odmiany zalecane do uprawy to:- Parys, Mister, Perkoz
- Juno, Dukat, Talar
-Taper, Lord
Wszystkie odmiany wywodzą się z dwóch polskich hodowli.
Zbiór należy zaczynać około południa po obeschnięciu roślin z wilgoci nocnej, a kończyć gdy znowu nadchodzi wilgoć nocna. Bardzo ważne jest pilnowanie wilgoci zebranego plonu , aby nie przekroczył 15 %. Gdy wilgotność jest wyższa po zbiorze lub podczas przechowywania dosuszać zimnym powietrzem. Zbiór kombajnem prowadzi się po zbrązowieniu strąków i zżółknięciu łodyg przy wilgotności nasion między 15-17 %.
Zachętą do uprawy łubinu żółtego są dopłaty od 15 stycznia 2010r można ubiegać się o przyznanie dopłat z tytułu zużytego do siewu materiału siewnego kategorii elity lub kwalifikowany dopłata wynosi 160 zł/ha oraz dodatkowa dopłata bezpośrednia ST w przypadku ubiegania się o przyznanie specjalnej płatności obszarowej, która w 2010r wynosiła 207,28 zł /ha
Opracowała : Anna Malinowska
Literatura:
1/Szczegółowa uprawa roślin-praca zbiorowa pod redakcją
Jerzego Hersego
2/Rośliny strączkowe i motylkowe drobnonasienne- Agro Serwis