Imbir do niedawna był przyprawą, która kojarzyła nam się z ciastkami wypiekanymi na święta i grzanym piwem. W ostatnim czasie ta korzenna przyprawa zadomowiła się na dobre w naszej kuchni dzięki temu że stała się tańsza i przez to bardziej dostępna. Chętnie sięga się po niego zwłaszcza  jesienią i zimą z uwagi na jego rozgrzewające właściwości.

Najbardziej znaną odmianą w Europie jest imbir lekarski. Okazuje się, że jest on  nie tylko dodatkiem do potraw, ale także może być wykorzystywany jako lekarstwo.

Kłącze imbiru zawiera między innymi  substancje  gingerol czy zinferon, którym zawdzięcza  szereg właściwości leczniczych:

- olejek zawarty w kłączu pobudza wydzielanie śliny i soku żołądkowego, działa żółciopędnie i rozkurczowo, leczy wzdęcia – ułatwia trawienie

- przeciwdziała wymiotom po narkozie i chemioterapii, mdłościom, również tym spowodowanych chorobą lokomocyjną, poprawia apetyt.

- chroni przed tworzeniem się zakrzepów, poprawia krążenie krwi w organizmie, jest niezbędnym dodatkiem do jadłospisu osób z podwyższonym cholesterolem.
- imbir dodawany do jedzenia pomaga zmniejszyć bóle menstruacyjne

- przynosi ulgę chorym stawom, bo jest bogaty w substancje przeciwzapalne, jest składnikiem niektórych maści i plastrów rozgrzewających. kilka kropli olejku imbirowego dodanych podczas masażu  przynosi ulgę obolałym mięśniom.
- stosowany regularnie  zapobiega częstym atakom migreny

- dzięki właściwościom bakteriobójczym i przeciwzapalnym efektywnie wspomaga leczenie farmakologiczne przeziębień, bólu gardła
- olejek eteryczny zawarty w imbirze działa moczopędnie, co przynosi ulgę obrzękniętym  m.in. nogom

- ma pozytywny  wpływ na żołądek, zapobiegając powstawaniu wrzodów

- ma właściwości odkażające i odświeżające

- ulepsza ukrwienie mózgu – podnosi  koncentrację

Imbir to przyprawa  bardzo ostra posiadająca drażniące działanie. Unikać jej powinny kobiety w ciąży lub karmiące, chorujące na przewlekłą chorobę przewodu pokarmowego.

Najczęściej można spotkać  imbir w trzech postaciach: marynowany, świeży i mielony, czyli w postaci proszku.  Warto zaznaczyć, że każda z nich ma swoje inne zastosowanie.