Wydrukuj tę stronę
29 stycznia 2016

UPRAWA GROCHU SIEWNEGO- PODSTAWOWE ZAGADNIENIA TECHNOLOGICZNE

Przygotowane przez

 

Wprowadzenie w ostatnich latach płatności do roślin wysokobiałkowych, oraz wysokie ceny rynkowe komponentów białkowych powodują wzrost zainteresowania uprawą roślin strączkowych. Groch zajmuje dominującą pozycję wśród roślin bobowatych  uprawianych  w Polsce. Jako cenna roślina wysokobiałkowa charakteryzuje się bardzo dużą różnorodnością odmian i  ich przydatnością  co do kierunku uprawy (jadalne, na paszę, jako suche nasiona i na zielonkę). Nie sposób pominąć znaczącego postępu hodowlanego, który nastąpił w ostatnich latach wyrażonego  przede wszystkim znacznym wzrostem potencjału plonowania, poprawę odporności odmian na wyleganie i choroby.

Zarejestrowane  odmiany a jest ich aktualnie 22 różnią się wieloma cechami, a główny ich podział dotyczy wymagań glebowych. Na gleby lekkie zalecane są między innymi następujące odmiany: Milwa, Roch, Muza, Sokolik natomiast na glebach   kompleksu   pszennego  poleca  się    odmiany:  Boruta,   Cysterski, Ezop, Lasso, Tarchalska. Termin   siewu   grochu   powinien   być możliwie wczesny. Bardzo istotna  jest  głębokość   siewu   6-8 cm. Dla    odmian ogólnoużytkowych wąskolistnych zaleca się obsadę 110-120 roślin na m2,a dla liściastych-100 roślin na m2.  Zalecana   obsada   roślin dla odmian wysokich, liściastych grochu pastewnego wynosi 80szt/m2,a wąskolistnych wysokich 100 roślin/m2. Na glebach kompleksu   pszennego   należy stosować umiarkowane nawożenie mineralne, szczególnie w stosunku do azotu. W nisko i średnionakładowej technologii uprawy należy zastosować około 40-50 kg /Ha fosforu, 80-90 kg/ Ha potasu  i 30kg/Ha azotu. Natomiast w technologii wysokonakładowej    zaleca się   zastosować 80 kg/Ha   fosforu,  120 kg /Ha potasu, 50-60 kg /Ha azotu. Na   plantacjach   z grochem siewnym trzeba prowadzić odpowiednią walkę z chwastami, chorobami  i szkodnikami. Ochrona chemiczna   przed    chwastami  polega   na   stosowaniu   po siewie np. Afalonu Dyspersyjnego 450 SC,  Commandu  480EC.  Powschodowo,  w miarę   potrzeby  można  stosować np.   Arię 100 EC na chwasty jednoliścienne w fazie 2-3 liści grochu oraz  Basagran     480 SL   na  dwuliścienne w fazie 6-12 liści grochu. Do najgroźniejszych chorób grochu należą zgorzel siewek, fuzaryjne więdnięcie grochu, askochytoza, mączniak rzekomy, mączniak prawdziwy, rdze grochu. Ochrona przed tymi chorobami polega  na przestrzeganiu 4-5 letnich przerw w uprawie grochu na tym samym polu i stosowaniu fungicydów zalecanych przez IOR w Poznaniu. Na plantacjach grochu zaleca się zwalczanie szkodników po przekroczeniu progów szkodliwości. Próg szkodliwości dla oprzędzika pręgowanego wynosi: 10 % roślin z uszkodzonymi liśćmi w okresie od wschodów do stadium 2-3 liści; dla mszycy grochowej: pojedyncze mszyce  na 20% roślin w okresie przed kwitnieniem grochu ; pachówki strąkóweczki : 1 złoże jaj na 3 roślinach w okresie formowania strąków; strąkowca grochowego: 2 chrząszcze na 1m2 w okresie formowania strąków. Do ochrony należy stosować preparaty zalecane przez IOR.

Groch może być uprawiany na plantacjach jednogatunkowych, ale w Polsce bardzo popularnym sposobem uprawy  są mieszanki z innymi gatunkami strączkowych  lub ze zbożami (owies, jęczmień). Zaletą tego typu upraw jest większa niezawodność plonowania w porównaniu z zasiewami w czystym siewie. Przy wyborze odmian do komponowania mieszanek należy wziąć pod uwagę wymagania glebowe odmian grochu, a także gatunków i odmian zbóż. Odmiany wchodzące  w skład mieszanki powinien cechować zbliżony termin dojrzewania i mała podatność na wyleganie. Gleba powinna być przygotowana bardzo starannie, wysiew nasion dokonuje się w 1 dekadzie kwietnia siewnikiem rzędowym, przyjmując za optymalną obsadę 100 nasion na 1 m2. Omłotu dokonujemy przy zmniejszonych obrotach bębna młócącego (400obr./min), zwiększeniu szczeliny między klepiskiem a bębnem młócącym ,prawidłowym doborze sit.  Zalecany jest zbiór jednoetapowy, rozpoczyna się go w momencie ,gdy około 85% nasion jest twardych, strąki są suche ,liście i łodygi zaschnięte. Natomiast po zbiorze nasiona należy doczyścić i dosuszyć do wilgotności poniżej 15%.

                                                               

 Opracował: Tomasz Szymański

 Zespół Doradczy w Ostrzeszowie

Literatura:

1.Poradnik dla rolników :,,Rośliny strączkowe i motylkowe drobnonasienne”

-,,Postęp hodowlany i elementy agrotechniki”-dr Lech Boros

2.www.minrol.gov .pl - wyszukiwarka i etykiety środków ochrony roślin.

3. Lista opisowa odmian. Rośliny rolnicze-COBORU Słupia Wielka 2015r

 

 

 

Czytany 24079 razy Ostatnio zmieniany 31 stycznia 2016

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Najnowsze od Magdalena Sowizdrzał